Muhammadrizo Erniyozbek o‘g‘li Ogahiy barakali ijod qilgan san’atkor sifatida Navoiyga qiyoslanadi. U 1809 yil 17 dekabrda Xiva shahri yaqinidagi Qiyot qishlog‘ida Erniyozbek mirob oilasida tug‘ilgan. Yoshligida otasi vafot etgan. Shoir boshlang‘ich ma’lumotni Qiyotda olgan, keyin Xiva madrasalarida o‘qigan. 1829 yilda Ogahiy amakisi Munisdan ajraldi, Olloqulixon uni Munis o‘rniga mirob etib tayinladi. Shoir 1845 yilda otdan yiqilib, oqsaydigan bo‘lib qoladi va 1857 yilda miroblik vazifasidan iste’fo beradi. Mukammal mustazod kashfiyotchisi bo‘lgan Ogahiy 1874 yilda 65 yoshida vafot etgan.
Ogahiy tarjimon sifatida forsiydan o‘zbek tiliga o‘girgan Mirxondning «Ravzat us-safo», Muhammad Maxdiy Astrobodiyning «Tarixi jahonkushoyi Nodiriy», Zayniddin Vosifiyning «Badoe’ ul-vaqoe’», Mahmud binni Shayx Ali G’ijduvoniyning «Miftoh ut-tolnbin», Muhammad Muqim Hirotiyning «Tabaqoti Akbarshohiy», Muhammad Yusuf Munshining «Tazkirayi Muqimxoniy», Rizoqulixon Hidoyatning «Ravzat us-safoya Nosiriy». Husayn Voiz Koshifiyning «Axloqi Muhsiniy», Kaykovusning «Qobusnoma», Muhammad Vorisning «Zubdat ul-hikoyot», «Sharhi daloyil al-hayrat», Sa’diy Sheroziyning «Guliston» (Bu tarjimada quyidagicha hikoyat bor: «Hazrati imom Muhammad G’azzoliydin so‘radilarkim, ulumda mundoq oliy martabag‘a nechuk yetushding? Anda imom dedi: «Bilgilkim, har nimarsanikim bilmadum, oni kishidin so‘rmoqda nangu nomus qilmadum»»), Abdurahmon Jomiyning «Yusuf va Zulayho», Badriddin Hiloliyning «Shoh va gado», Nizomiy Ganjaviyning «Haft paykar» kabi tarixiy, badiiy asarlari o‘zbek tarjima adabiyotnning ulkan boyligi hisoblanadi.
