Pedagogik fikrlar va maktablar tarixida oʻqituvchi mahorati masalalari

Qadimgi Sharq va Antik davrlar​
Sharq mamlakatlari (Misr, Xitoy, Hindiston): o‘qituvchining asosiy vazifasi axloqiy qadriyatlarni o‘rgatish va yoshlarni jamiyat talablariga mos tarzda tarbiyalash bo‘lgan. Ular donishmand sifatida e’tirof etilgan.​
Antik Yunoniston: Platon va Aristotel o‘qituvchini ilm-fan, axloq va mantiqiy fikrlashni o‘rgatuvchi shaxs sifatida ko‘rgan. Platon o‘zining “Davlat” asarida ideal pedagog obrazini tasvirlagan.
O‘rta asrlar (Xristian va Islom pedagogikasi)​
Islom dunyosida: o‘qituvchi “muallim” sifatida oliy maqomga ega bo‘lgan. Al-Farobiy, Ibn Sino, Al-G‘azoliylar o‘qituvchining nafaqat bilim, balki axloqiy tarbiyada ham yetuk bo‘lishini ta’kidlagan.​
Xristian maktablarida: o‘qituvchi ko‘proq diniy bilimlarni beruvchi sifatida namoyon bo‘lgan. Ta’lim jarayonida itoat va qadriyatlarga urg‘u berilgan.